New York, New York… Çok görmek istediğim yerlerden biri. Hem de ne kadar çok anlatamam. Giden arkadaşlarım anlattığında hep hayran hayran dinlemişimdir. Hele ki orada bir dönem (hem üniversite zamanı hem de sonrasında) yaşayan Murat’ın bana uzun uzun anlatmaları orayı gidip görme isteğimi daha da bir arttırdı. Bir de nedense özellikle son dönemlerde içimdeki gitme dürtüsü daha da bir yoğun. Üstüne bir de bu kitap tuz biber oldu. Bir fırsatını bulsam “bye byeee” diyip gidebilirim gibi. Ah teleport ah…

Son dönemlerde kendi kendime “devir tasarruf devri” diyerek yeniden toplu taşıma araçlarına bir dönüş gerçekleştirdim. Kısa mesafelere “aman ne de olsa kısa”, uzunlara da “çok uzun ya” diyerek kendi kendimi ikna ettiğim (hadi kandırmak diyelim şuna) taksi yolculuklarıma bir son verdim ve metrocu oldum. Geçen gün metroda biri bir kitap okuyordu adı “Bir Isırık New York”. Kapağı filan çok hoşuma gitti. Bizim iş yerindeki (Hürriyet Medya Towers) D&R’a indim ve kitabı sipariş ettim ve iki gün önce başladığım kitabı bugün bitirdim…

Kitap Işıl Cinmen tarafından yazılmış. Eylül 2007 – Ocak 2009 arasında New York’ta geçirdiği günleri anlattığı, günlük tadında bir kitap. Murat’ın da daha önce anlattığı birçok yerin de anlattıldığı bu kitapla beraber New York’a gitmiş kadar oldum diyebilirim. Oradaki farklı kültürlerden insanlarla yaptığı arkadaşlıklar, haliyle o kültürlerden doneler, New York sokakları, New York mekanları, arada New York dışında gezdiği yerler bu kitabın birer parçası. New York dışında gittiği yerler de çok görmek istediğim yerler olduğu için bir çırpıda okuyeverdim kitabı. Bitince de bir hüzünlendim (az önce bitti valla, hazır dergide iş yokken oturdum masa başında kitap okudum). Hüzünlendim çünkü sanki oradaydım ve istemeye istemeye kendimi aniden yine burada buldum. Gerçekten son iki gündür etrafımda dönenen olaylar, içinde bulunduğum yer ve durumdan ziyade New York sokaklarında geziyorum hayali bir şekilde. O derece güzel yazmış diyebilirim. Belki de 9 yaşından beri günlük tutan (evet hala!) biri olarak bu lisan hoşuma gitti ondan sevdim. Belki İstanbul’u da içine katarak anlattığı kısamların, verdiği örneklerin benim hayatımda da yer almasından sevdim, bilmiyorum… Sebep her ne olursa olsun keyifle okuyabileceğiniz bir kitap. Bence kesin okuyun!

Hala çalışıyor mu bilmiyorum ama kendisi Tempo’da çalışıyormuş. Eğer öyle ise aynı binada çalışıyoruz bu durumda. Ama daha deyalı bilgi için buraya tıklayın. kendisiyle bir röportaj yapılmış.

P.S Valla ne yalan söyleyeyim bir yere gidip, uzun uzun kalıp, yazmak benim de hayalimdi. “İnsanlar okur mu ki?” diye de düşünmüştüm banim günlükvari yazımı ama okunuyormuş işte 🙂 Müthiş!