Dun Elif’le beraber kisa bir Galata turu gerceklestirdik. Neler var, neler olmus bir bakalim dedik ve Paristexas’a ugradik. Adini sik sik duyuyorum bir de yerinde incelemek istedim durumu…
YANI…
Acikcasi bu kadar adini duydugum yere cok buyuk bir beklenti ile gittim. Cok guzel seyler gorup cildiracagimi ardindan da alacagimi dusundum. Ama maalesef oyle olmadi. Yani dunyada bu kadar guzel kiyafetler varken neden bizde yok diye soylenirken bu tarz acilan guzide magazalarimizda orneklerini goruruz diye dusunuyordum… Ama yok… Yani yine ayni tip, yine orijinallik yok… Ayni tip derken; dikaktini cekiyordur bizde bir orijinallik sorunu var. Ozellikle kizlarimizin hepsi pek bir birbirine benziyor. Giyimleri, saclari, takilari… Burasi da yine gunumuz “tipatip”ligina uygun bir yerdi.
Bir de tabii bunun uzerine fahis fiyatlar… Fena, cok fena. Tamam arada guzel seyler de vardi. Ozellikle ayakkabilara ve cantalara bayildim ama iste yine de insan daha cok bekliyor, bir beklenti icinde oluyor…
Bakalim hala yeni sayilabilecek bir mekan, belki ileride cok daha guzel urunlerle daha cekici bir yer haline gelir…
VE TUNEL…
Tunel’in gercekten ayri bir buyusu var. Hep cok sevmisimdir. Yanlis hatirlamiyorsam dun aksam ustu 6 civarinda oradaydik. Her yer tenha… House Cafe’ye gectik, Elif’in israri uzerine Blush’imizi soyledik ve cok keyifli sohbet ettik. Tunel’in ayri bir kafasi, bir keyfi var… Boyle insan bir anda baska bir yerde hissediyor kendini, baska bir ulkede, baska insanlarla. Cok seviyorum, cok! Serefe!